Dirk Bouts (1410/20-1475) werd zeer waarschijnlijk geboren in Haarlem, maar werkte het grootste deel van zijn leven in Leuven. Zijn beroemdste werken, het Altaarstuk van het Heilig Sacrament en de panelen van de Gerechtigheid van keizer Otto III, schilderde hij trouwens in opdracht van Leuvense instellingen.

Ondanks zijn boeiende artistieke persoonlijkheid en zijn innoverende stijl is Bouts niet altijd op zijn juiste waarde geschat. Bouts liet zich inspireren door de ruimtelijkheid van Van Evck en de plasticiteit van Van der Weyden, en slaagde erin uit deze twee zeer verschillende stijlen een heel persoonlijke synthese te distilleren. Door het uitrekken van de figuren en het creëren van een afstand ertussen kwam hij tot helder opgebouwde composities, waarin de weidse en lichte sfccrlandschappen voor de eenheid zorgden. Zoals zijn tijdgenoot Petrus Christus maakte Bouts gebruik van de lineaire perspectief en probeerde hij de ruimte en de vorm geometrisch te benaderen, eerder dan het reliëf ervan weer te geven.

De dramatische expressie van de figuren van Van der Weyden maakt bij Bouts plaats voor een verinnerlijkte en van vroomheid doordrongen emotie. In zijn aandacht voor details en texturen leunt hij aan bij Van Eyck. Typisch voor Bouts zijn dan weer de subtiele kleureffecten van het licht en het verfijnde spel van de schriftuur op het picturale oppervlak.

Catheline Périer-Dieteren, die al geruime tijd waardering geniet voor haar technologische en sociologische benadering van de vijftiende-eeuwse Vlaamse schilderkunst, toont in dit boek de reële plaats die de kunst van Bouts inneemt in de schilderkunst van zijn tijd.

Ze beschrijft de specifieke kenmerken van zijn stijl en wijst in een zeer precieze analyse op de vernieuwende aspecten in zijn schildertechniek. De kritische interpretatie die ze ervan geeft, werpt een nieuw licht op de fundamentele aspecten van de creatieve aanpak van de kunstenaar, vooral met betrekking tot de ondertekening.

Ze corrigeert de traditionele toeschrijvingen op een geargumenteerde en gedurfde manier en bewijst dat het atelier van Bouts een zeer belangrijke rol speelde in de totstandkoming van de werken die gewoonlijk aan hem worden toegeschreven.

In een grondige analyse van de werken onderscheidt Catheline Périer-DTeteren het aandeel van Bouts van de minder geïnspireerde inbreng van zijn helpers, en schetst ze een beeld van de artistieke persoonlijkheid van Bouts’ belangrijkste medewerker: de Meester van de Gevangenneming van Christus. Ze besteedt eveneens aandacht aan de wijde uitstraling van Bouts en aan zijn invloed op de beeldende kunst aan het eind van de vijftiende eeuw.

Deze uitgave, de eerste volledige monografie en kritische ceuvrecatalogus van Dirk Bouts sinds het magistrale werk van Wolfgang Schone uit 1938, richt zich zowel tot de geïnteresseerde leek als tot de professionele kunsthistoricus.

Het boek bevat talrijke kleurenfoto’s en laboratorium-documenten die de bewijsvoering staven. Het wordt zonder enige twijfel het nieuwe standaardwerk over deze grote Vlaamse meester.