De lezer wordt bij het bekijken van dit boekje meegenomen op een tocht door en rond de voormalige Amsterdamse jodenbuurt. Die tocht begint bij de Blaauwbrug en voert langs de oudste, maar ook langs de nieuwere gedeelten van de jodenhoek. De prentbriefkaarten tonen u straten, pleinen en markten die samen het beeld bepaalden van het Amsterdamse jodenkwartier.

Bij de teksten, die onder of naast de kaarten zijn afgedrukt zult u, behalve de officiële namen van straten en pleinen, ook de namen vinden die straten en pleinen in de volksmond hadden gekregen of uit vroeger tijden juist in de volksmond bewaard waren gebleven. De hier vermelde „bijnamen” zijn overgenomen uit de herinneringen van Ilenri Polak, zoals hij die in 1924, onder de titel „Het Amsterdamsche Ghctto”, voor De Vrijdagavond heeft opgeschreven (De Vrijdagavond 1924, bladzijde 290 en verder).

In de hierna volgende inleiding zal besproken worden, wat men onder de
Amsterdamse jodenbuurt verstond, hoe die buurt genoemd werd, uit welke groeperingen de bevolking van die buurt was samengesteld, anders gezegd hoe joods die buurt was. Daaruit zal blijken dat het „Ghetto” al voor de oorlog aan het verdwijnen was, daarom ook worden enkele prentbriefkaarten opgenomen van de nieuwe vestigingen ver buiten de oude jodenbuurt. Ten slotte zullen wij bespreken welk beeld van de jodenbuurt bij nict-jodcn is blijven hangen. De buurt die het onderwerp is van dit boekje, is bekend gebleven onder verschillende namen: de jodenhoek, het jodenkwartier, de jodenbuurt en het Ghetto. Dat er in Amsterdam voor de oorlog nooit sprake is geweest van een Ghetto in de zin van een afgesloten speciaal aan joden toegewezen wijk, is in de zeer uitgebreide literatuur over dit onderwerp steeds benadrukt.

Er bestaat echter een groot verschil tussen de manier waarop men voor de oorlog over dit Ghetto sprak en schreef en de wijze waarop dit „Verdwenen Ghetto” na de oorlog werd besproken. Voor de oorlog werd met overtuiging aan het verdwijnen van [...]