„Allen die te Knocke eens lange of korte tijd verblijf-hielden, willen er terug. Zo worden de bezoekers van deze mooie badplaats zijn trouwe gasten, die van jaar tot jaar toenemen.”

Zo luidde de inleiding tot het merkwaardige gidsboekje dat in 1908 uitgegeven werd door de Touring Club. Het merkwaardige van deze „Ausflüge in die Umgebung von Kriocke-sur-Mer” is wel dat we er de beschrijving van de badplaats van het begin der eeuw in terugvinden, op het ogenblik dat ook het Zoute het voorbeeld volgde van de ontwikkeling tussen dorp en zee in het meer centrale gedeelte. De brochure was zestig bladzijden dik en werd voor dertig centiem verkocht. De illustraties die er in voorkomen zijn ook die van de oude prentkaarten. De tekst voert ons als het ware terug naar 1908.

„Hoewel het oude en poëzievolle dorp zich ontwikkelde om gasten op te nemen, heeft het zijn oude schitter behouden tussen de beide verjaarde gezellen, de kerktoren en de wankele molen. De spoorweg die er langs getrokken werd, de grote en goedingerichte hotels die in de buurt kwamen, lieten ze in vrede oud worden in de duinenhoek, waar ze zolang over nederige, blank en rode huisjes troonden. Zelden kan men in volle zomer zozeer getroffen worden door een kontrast als hier tussen de eenzaamheid van deze Vlaamse dorpshoek en het leven der moderne badstad, zo dichtbij, door een laan verbonden en een tramlijn recht naar zee. Sierlijke villa’s worden langs de laan of de zijstraten gebouwd, in de schaduw van groene bomen. Er is zelfs een bosje, waar de struiken tot bij zee groeien. Vooraleer het strand te bereiken gaat de laan open tot een rond plein, van waar zich naar beide zijden een brede dijk uitstrekt, die voor het ogenblik meer dan een kilometer verlengd wordt in de richting van Holland, en waar de hotels en villa’s de kleine vuurtoren schuil doen gaan. Zo wordt het schilderachtige dorp dat het Zoute is voortaan ook tegen een aanval der zee beschermd, waar in de pannen der duinen meerdere huisjes samengehokt staan. Hoewel de bewoners van het Zoute vanuit hun hutten het ruisen der zee kunnen horen, bekommeren de bewoners zich minder om de visvangst dan wel om het bebouwen van de akker die ze op de duinen veroverden. Dc nieuwe dijk wordt de Leopolddijk en de 30 m brede Elisabethlaan loopt naar het centrum van de Lippenslaan. De nieuwe buurt is het werk der bouwmaatschappij Le Zoute.

Knokke is ondanks alles een familiestrand gebleven, waar men onbezorgd kan leven naar kleding en naar zeden. In de duinen is er de lawn-tennis, men kan voetballen, een golf-club lokt vele liefhebbers, een prachtig clubhouse kijkt van het hoogste duin op de 30 ha speelpleinen neer. Verder zijn er köncerten, muzikale avondontspanning, kermissen, fakkeltochten, sportmanifestaties, kinematografische voorstellingen, vuurwerk, kinderspelen, uitstappen te paard en op de ezel, fortenbouwen in zand, ook een zeer gegeerde bloemenstoet.”


„Malgré sa prospérité et le nombre sans cesse croissant de ses baigneurs, Knocke est resté une plage familiale. Elle s’est offert le luxe d’un éclairage électrique, mais les gens continuent d’y vivre à leur gré et les toilettes y restent simples, comme les moeurs paisibles. On y est gai cependant, et d'intelligentes initiatives en ont fait un séjour particulièrement agréable pour la jeunesse. Nulle part ailleurs, sur le littoral belge, on peut constater aussi bien que dans les environs de Knocke les efforts patients et vraiment héroïques de l’homme, luttant depuis des siècles contre la mer, dont les envahissements ont si souvent apporté dans cette contrée la ruine et la mort.

Aux vieilles et vénérables digues, telle la digue du Comte Jean, s’en sont ajoutées d’autres, comme la digue internationale, qui ont toujours rapproché de la mer le domaine cultivable, conquis sur la dune. Et néanmoins la dune, le belle dune émouvante et naturelle, y subsiste, spacieuse et pittoresque à souhait. Les bois de sapins et de peupliers de canada y voisinnent avec l’aride et sauvage dune de sable mouvant. Mais où le contraste est le plus saisissant, c’est aux environs du Zwyn, ce bras de mer desséché qui fit autrefois la prospérité de Bruges et de Damme. On sort des dunes moussues et boisées, on vient de quitter les terres cultivées du Zoute et du Haze-gras, on a encore sous les yeux l’immense tapis de fleurs mauves qui s’étend au pied de la digue Internationale, et l’on se trouve tout à coup devant une vaste échancrure découvrant la mer, au bout d’une plaine désolée, uniformement jaune et nue. Aucun autre point du littoral ne réserve au flâneur une émotion plus soudaine et plus forte.

Les personnes qui vont chercher à la mer le calme et le repos sont assurées de les trouver à Knocke, où la simplicité de la vie balnéaire leur procure tous les avantages de la cure marine, tandis que la proximité, l’étendue et la variété de la dune boisée et cultivée leur donnent les agréments d’une villégiature à la campagne. En outre, le confort des hôtels et des pensions de famille, comme les installations des villas et l’excellente organisation des services publics, y rendent la vie agréable et facile. L’administration des Postes assure quatre distributions quotidiennes, six levées aux boîtes secondaires et huit départs de couriers. En dehors du tramway qui longe toute l’avenue Lippens, des fiacres font la navette entre le village et la mer (10 centimes par place). Un marché public, ou plus exactement une foire, se tient tous les mercredis place Verwée. Le service des bains (70 centimes par personne), auquel un médecin et six sauveteurs (barque de sauvetage et cabine de secours) sont attachés, donnent toute sécurité aux baigneurs.”

Voilà quelques extraits des „Excursions dans les environs de Knocke-sur-Mer” brochure publiée par le Tou-ring Club en 1908. Afin de nous mettre dans l’atmosphère du début du siècle à Knokke, nous avons préféré de reprendre ces quelques lignes. Maintenant à vous, chers lecteurs, de . . . REVIVRE LA BELLE EPOQUE.