De Industriële Archeologie geniet ook in Vlaanderen een steeds ruimere belangstelling.

Dit is niet zo verwonderlijk in een tijd waarin de geïndustrialiseerde samenlevingen aan hun derde industriële revolutie toe zijn en zo in een post-industriële fase belanden.

Het is een periode van fundamentele veranderingen en ongetwijfeld ook een historisch moment in de ontwikkeling van de Mensheid. In dit boek, dat ik zeer graag aan U voorstel, wordt erop gewezen dat elke maatschappelijke en technologische omwenteling leidt tot een ruimere bewustwording van de gang der Geschiedenis.

Ook vandaag moeten wij ons, gezien de nog steeds groeiende vervlechting van wetenschap, techniek, technologie en nijverheid met het dagelijkse leven, méér dan ooit bezinnen over de toekomstige uitdagingen van de derde industriële revolutie in Vlaanderen.

Wij moeten de toekomst onverschrokken maar met een goed uitgerust oriëntatievermogen tegemoetgaan.

Het is mij duidelijk dat dit slechts mogelijk is mits een grondige kennis van ons rijke industriële verleden.

Wij mogen immers niet vergeten dat België het eerste geïndustrialiseerde land op het Europese continent was en dat Vlaanderen hierin een stuwende rol heeft gespeeld.

Wij zijn dus goed geplaatst om lessen te trekken uit de opmerkelijke ondernemingsgeest en het doorzettingsvermogen van onze voorgangers, maar tevens uit hun ’vallen en opstaan’. Het zou dan ook getuigen van weinig inzicht en realiteitszin indien wij de industrieel-archeologische informatiebronnen zouden laten teloorgaan.

In het licht hiervan kunnen monumentenzorgers, conservators, archivarissen en particuliere verzamelaars als de Cerberussen van de Geschiedenis beschouwd worden.

Ik ben er ten andere getuige van dat Vlaanderen op dit vlak een waar bewustwordingsproces doormaakt en dat ook de Vlaamse Overheid waakzaam blijft. Zo is het Vlaamse ’Decreet tot bescherming van monumenten en stads- en dorpsgezichten’ van 3 maart 1976 de eerste wetgeving ter wereld waarin de bescherming van het industrieel erfgoed expliciet werd op genomen.

Ik ben er van overtuigd dat deze uitgave zal bijdragen tot een beter begrip voor het industrieel erfgoed en dit vanuit een brede maatschappelijke, culturele en technologische context.

Naast de originele bijdragen van J. De Schepper, Inspecteur Industrieel Erfgoed bij het Bestuur voor Monumenten en Landschappen; prof. Dr. L. Daels, Directeur-Diensthoofd bij het Seminarie voor Regionale Aardrijkskunde en Dr. A. Verhoeve, werkleider bij het Seminarie voor Regionale Aardrijkskunde van de Rijksuniversiteit te Gent en P. Berckmans, Hoofd van Dienst van de Stichting Technologie Vlaanderen (Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen) zal de verfijnde fotografie van G. Charlier bij de lezer voor een diepgaand kontakt met het industrieel erfgoed zorgen.

Als afronding wil ik twee accenten aanhalen die mij bij de lectuur van dit werk bijzonder hebben getroffen; enerzijds de vaststelling dat de effecten van de oude technieken en van de technologie op het menselijk denken tot voor kort schromelijk werden onderschat, en anderzijds de opvatting dat de studie van de materiële cultuur, in casu het industrieel erfgoed, de Mens weer in de Geschiedenis introduceert.

En dit is ontegensprekelijk een boodschap die wij niet zomaar over het hoofd mogen zien.