Op 10 september 1944, het was een stralende zondag, verjoegen de Amerikanen de Duitsers uit Bastogne. De stad herkreeg, na een vijandelijke bezetting die 1.566 dagen geduurd had, eindelijk haar vrijheid terug.

Het was een onvergetelijke dag. In de straten die met belgische en geallieerde vlaggen getooid waren omhelsde men elkaar en werd er gezongen. Dit gevoel van welzijn en van geluk sleepte enkele weken aan. Het enthousiasme was zo groot dat men uit het oog verloor dat de vijand zich op nog geen 30 km. van de stad had vastgeankerd. In de dichte bossen van de omgeving hadden tientallen Duitsers zich laten insluiten. Voor het Oppercommando van de nazi’s betekenden het onbetaalbare helpers. Daar ze goed verborgen zaten in de bossen konden ze de minste handelingen van de geallieerden afspieden. Men meldde herhaaldelijk de aanwezigheid van vijandelijke soldaten, onder andere in de omgeving van Bourcy. Patrouilles die uit weer-standers waren samengesteld kamden de bossen uit, echter zonder succes.

Hitler bereidde ondertussen zijn offensief voor. Het was aanvankelijk voorzien voor 25 november. Het werd naar de T december, vervolgens naar de 12c en uiteindelijk naar de 16c verschoven.

In de geschiedenis van de tweede wereldoorlog heeft dat offensief der Ardennen een eersterangsrol gespeeld in de definitieve nederlaag van de duitse legers.

Sedert het einde van de oorlog werden tientallen werken gewijd aan deze slag die in de besneeuwde Ardennen geleverd werd. In «The Story of the Eight First Days» heeft kolonel Marshall namelijk tot in de kleinste detail de gevechten die bij de belegering van Bastogne gevoerd werden ontleed. Wijzelf hebben trouwens ruim uit zijn verhaal geput voor wat het hoofdstuk van de strijd om Bastogne betreft. In al deze werken nam het militair aspect van de operaties de bovenhand op het burgerlijk aspect en voor velen was er slechts een naam die het grote ame-rikaanse succes samenvatte : «Bastogne».