In 1966 verscheen het boek ‘De Vlaamse Beweging op nieuwe banen’, een verzameling van twintig opstellen die door Aloïs Gerlo tussen de járen 1945-1965 werden gepubliceerd in verschillende weekbladen en tijdschriften.

In 1964 werd A. Gerlo algemeen secretaris en in 1967 voorzitter van de Vereniging van de Vlaamse Professoren, in 1966 voorzitter van het Vermeylenfonds, in 1969 eerste rector van de autonome Vrije Universiteit Brussel. Tweemaal, in 1972-1973 en 1976-1977, was hij algemeen voorzitter van het Overleg-centrum van Vlaamse Verenigingen. Dit alles gaf aanleiding tot tientallen opstellen, artikels en televisietoespraken over het Belgische nationaliteitenvraagstuk en de beweging voor Vlaamse ontvoogding op velerlei gebied. Gerlo heeft de voornaamste opstellen opnieuw gebundeld in deze ‘Kroniek van de Vlaamse Beweging, 1965-1980’.

Alle belangrijke items en aspecten van de Vlaamse strijd komen aan bod. Het zou jammer zijn dat een en ander zou verloren gaan voor wie vandaag wil begrijpen. Immers, de basis van heel wat ontwikkelingen, waarvoor wij vandaag opnieuw staan, zijn in de periode 1965-1980 terug te vinden.

Politici en vorsers — zowel politologen als historici — zullen hier in dit boek volop hun gading vinden.