1930-2000.

Statiekermis viert zijn ZEVENTIGJARIG BESTAAN!

Een feit dat, naar ik dacht, niet onopgemerkt mocht voorbijgaan. Inderdaad, niet alle gemeenten mogen bogen op een "wijkkermis" die zo lang stand hield en hopelijk nog vele járen zal blijven bestaan.

Een hele tijd reeds sluimerde in mij de gedachte op zoektocht te gaan naar de kleine geschiedenis van al de mensen die hier wonen of gewoond hebben, die hier werk(t)en, het beste van zichzelf gevend voor hun gezin of de gemeenschap, genietend van het leven, maar ook kampend tegen ziekte en tegenspoed. Velen onder hen zijn ons intussen definitief ontvallen.

Met als onvermijdelijk gevolg dat ze ons geen rechtstreekse informatie meer kunnen verschaffen.

Het zou een hele opgave worden, die mij enigszins afschrikte, te meer omdat de verzamelde gegevens onmogelijk volledig konden zijn. Maar zoals het spreekwoord zegt "Schiet niet op de pianist.."

Voor het gemak van de lezer, werden de gegevens verzameld per huisnummer.

Eén begrip mag alleszins niet ontbreken in dit korte voorwoord: DANKBAARHEID!

Een oprecht woord van dank aan al mijn goeie geburen die mij aan al de informatie hielpen, is hier meer dan op zijn plaats. Hun bereidwilligheid, hun onderlinge vriendschap en wederzijdse genegenheid hebben mij dikwijls ontroerd.

Oprechte vriendschap moet niet iedere dag, te pas en te onpas, verkondigd worden, maar dat ze bij al onze buren van de Statiestraat ontegensprekelijk aanwezig is, daar moet niemand mij nog van overtuigen! Daarom besluit ik met des te meer nadruk: Leve de Statiestraat, leve haar bewoners!