Als we met genoegen op het vererend verzoek, dit prachtige platenboek in te leiden, gevolg geven, heeft dit verschillende oorzaken. Ik houd van Antwerpen meer dan van om het even welke andere stad, hoewel ik er niet geboren ben. Maar mijn voorouders langs vaders zijde hebben in de 17de en 18de eeuw te Antwerpen zowel in het ekonomisch als in het kultureel leven een bepaalde rol gespeeld. Bovendien is mijn echtgenote van Antwerpen afkomstig, hetgeen mijn betreurde vriend, stadssekretaris Prof. Dr. K.C. Peeters, destijds de spitsvondige verklaring in de mond legde, dat ik Antwerpen ‘schatplichtig’ ben ...

Die ereschuld aan de grote stad asm de stroom (want Antwerpen betekent: Aan de werf ...) wordt hiermee dus gaarne ingelost.

Onder hen, die vroeger de oorsprong van de naam Antwerpen in de sage van Dru-on Antigoon zochten, heersten verschillende meningen over de manier, waarop die gevreesde dwingeland werd overwonnen. Terwijl de enen zijn nederlaag toeschreven aan Salvius Brabo, wapenmaker van Julius Caesar, beweerden de anderen dat de hebzuchtige reus geenszins door de hand van die krijgsman werd geveld, maar op een heel andere manier aan zijn roemloos einde kwam. Toen woonden in de nabijheid van de burcht van die geweldenaar zeven dappere jongelingen, met name: Bode, Aleyns, Hoboken, Wilmars, Volckaert, Spapen en Impelgem. Antigoons dwingelandij meer dan beu, namen zij het besluit het land van hem te bevrijden en wachtten slechts op een gunstige gelegenheid, om dit voornemen uit te voeren. Maar alvorens die gelegenheid zich voordeed, verscheen Salvius Brabo aan de boord van de Schelde, om Antigoon te belegeren. Vrezende, dat hun de eer van die gevaarlijke maar roemrijke onderneming zou ontsnappen, wendden zich de jongelui tot de Romeinse veldheer, met het verzoek die eervolle taak aan hun onverschrokkenheid over te laten. Gewillig stemde Brabo hierin toe. Hij zou voorlopig lijdzaam toezien. Maar als de pogingen van de jongelingen mislukten, zou hij alsnog zijn plan ten uitvoer brengen.

Vrolijk brachten de zeven dapperen alles voor hun tocht in gereedheid. Zij bevrachtten een schip met koopwaar en hielden zich, op één na, verborgen in het ruim. Welgemoed voeren ze de Schelde af.

Voor de Burcht aangekomen, hielden zij stil en legden bij de oever aan, schijnbaar om aan de eis van de reus ten overstaan van alle voorbijvarende kooplieden te voldoen, die hem de helft van de lading als tol moesten afstaan. Maar terwijl hij met het nazicht bezig was, kwamen de zes verborgen jongelingen uit hun schuilplaats tevoorschijn en vielen toen gezamenlijk de reus Antigoon aan. Ze versloegen hem en lieten hem dood achter.

De mare van hun zege verspreidde zich en Brabo begaf zich naar de Burcht, vergezeld door een menigte. Brabo hakte de reus een hand af en wierp ze in de Schelde. Vandaar de legendarische naam [...]