Het museum was ongeveer een jaar gesloten. De reden hiertoe was dat de

werken komende uit het PMMK te leper daar dienden gestockeerd te worden.

De continuïteit van de jaarlijkse seizoententoonstellingen was in 1983 daardoor kort onderbroken, alhoewel de Vermeersch-tentoonstelling toen reeds was gepland. Deze tentoonstelling kadert zoals de voorgaande ook in de geopteerde doelstelling van de Bestendige Deputatie om telkenmale een of ander aspect van Constant Permeke meer in het daglicht te stellen en daarbij tevens de belangstelling voor het PMCP levendig te houden.

Het spreekt voor zich dat daarbij niet alleen documentair-historisch wordt gekeken maar dat tevens wordt uitgezien naar kwalitatief hoogstaande elementen of figuren, die met Permeke, zij het artistiek zij het familiaal ergens kenmerken of verbanden hebben gehad. Hierbij wordt hoofdzakelijk gestreefd om minder gekende relaties in het daglicht te stellen. Zodoende kwam in het verleden respectievelijk reeds de relatie Permeke en de Afrikaanse kunst aan bod, gezien vanuit stilistisch oogpunt, en werd het werk van zijn vader Henri, zijn oom de fotograaf Antony en zijn neef designer en kunstkenner Emiel Veranneman getoond.

Vandaag is het de beurt aan José Vermeersch, schilder en beeldhouwer. Het is de schilderkunst die ons bij Permeke brengt omdat Vermeersch in die discipline begon en er de basis van vond aan het Nationaal Hoger Instituut en Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. Aan deze instelling, waar hij reeds in 1941 vertoefde kreeg hij na een onderbreking door de Tweede Wereldoorlog, vanaf 1945 de artistieke stimulans van Permeke om zelfstandig en eigenzinnig te werken. Zei Permeke hem niet tijdens de les van naaktmodel dat hij gelijk had de atelierkachel af te tekenen omdat die er beter uitzag?

Permeke kwam op het Instituut terecht op verzoek van Aug. Buisseret, de toenmalige Minister van Openbaar Onderwijs, die hem niet alleen als professor in de schilderklas maar ook als directeur had aangesteld.

Permeke was hiertoe eerder niet bereid doch besloot dit onder impuls van de Minister en zijn vrienden Emile Langui en Roger Avermaete dan toch te aanvaarden. Hij kwam in dienst in september 1945, doch werd pas benoemd met aanvang september 1946.

Permeke zou hierin Isidoor Opsomer opvolgen. Hij aanvaardde deze functies op voorwaarde dat hij administratief werd bijgestaan door R. Avermaete en dat hij naar eigen keuze de leraars mocht aanduiden.

Aanvankelijk leken deze voor waarden vervuld, doch spoedig zou blijken dat dit niet werd volgehouden. Deze verandering in de afspraken werd geregeld door Herman Vos, opvolger van Buisseret, die onder invloed stond van Camille Huysmans [...]