Dit werk ontleedt een fascinerend en controversieel fenomeen: de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is meteen ook de eerste diepgaande studie van de collaboratie in België. In dit boek wordt aangetoond hoe de rechtse, katholiekgezinde rexisten, aangevoerd door hun charismatische leider Léon Degrelle, een van de belangrijkste collaboratiebewegingen gingen vormen van de Nieuwe Orde in nazi-Europa.

Martin Conway onderwierp Belgische en Duitse documenten aan een grondig onderzoek; hij ging Degrelle en andere overlevende rexisten persoonlijk interviewen om het relaas van de beweging te kunnen weergeven vanaf het prille begin, van haar politieke successen vóór de oorlog tot de collaboratie tijdens de oorlog. De auteur toont aan hoe Degrelle gebruik maakte van de grondige afkeer die onder het volk heerste tegenover de democratische regering - een regering die België een verpletterende nederlaag had doen lijden. Hij was de bevrijder die een Nieuwe Orde zou instellen in België in het raam van een door Duitsers overheerst Europa. Degrelle betuigde niet alleen openlijk zijn steun aan de nazi’s, hij richtte ook een vrijwilligersleger op dat aan de zijde van de Duitse legers vocht aan het oostfront. Zijn militaire heldendaden en nauwe banden met Himmlers SS maakten hem tot een held van de nazistische propagandamachine.

Naarmate de verzetsbeweging groeide, werden de rexisten een verachte minderheid in België. Na de bevrijding in 1944 zagen ze zich genoodzaakt te vluchten naar Duitsland. Toen het Derde Rijk uiteindelijk instortte, werden de meesten gevangen genomen en teruggestuurd naar België, waar hen een proces, een gevangenisstraf of in sommige gevallen zelfs de doodstraf wachtte.

Degrelle zelf wist te ontsnappen naar Spanje, waar hij tot aan zijn dood in ballingschap verbleef als de laatste overlevende collaboratieleider van het nazi-tijdperk.

Met zijn originele relaas van Degrelles invloedrijke beweging levert Conway een belangrijke bijdrage tot de geschiedschrijving van Europa onder de Duitse bezetting.