De Bachremedies, in Nederland ook wel bloesemtherapie geheten, zijn verwant aan de natuurgeneeskunde en de homeopathie.

Dr. Edward Bach heeft in de bloesems van wilde planten, struiken en bomen, middelen gevonden ter bestrijding van verschillende ziektes. Net als in de homeopathie worden hier hoge verdunningen verkregen, die vat krijgen op de psychische vermogens.

Het bijzondere in de therapie van dr. Bach is echter, dat hij ziekten benadert vanuit de karakterstruktuur van de patiënt.

Bach ziet als fundamentele oorzaak voor ziekte een disharmonie tussen ziel (hoger ik) en individualiteit. In plaats van in vrijheid volgens de aanwijzingen van de ziel zijn weg te gaan, wordt de harmonieuze ontwikkeling van de individualiteit in de weg gestaan door egoïstische karaktereigenschappen.

Wanneer men de fout die ten grondslag ligt aan de disharmonie heeft opgespoord, bestaat de remedie niet uit het bestrijden van deze fout. De genezing wordt bewerkstelligd door het tot ontwikkeling brengen van de antagonistische deugd. Deze methode is effectiever om het kwaad te overwinnen, dan het bestrijden van de fout. Het ontwikkelen van de compenserende deugd zorgt ervoor dat de individualiteit in overeenstemming komt met de intenties van de ziel.

Wanneer op deze wijze de disharmonie hersteld is, verdwijnen de lichamelijke ziekteverschijnselen.

De bespreking van de afzonderlijke remedies wordt voorafgegaan door een hoofdstuk over het voorschrijven ervan. Hierin komen aan de orde: het oriënterend gesprek, voorschrijven voor zichzelf, voor kinderen, voor dieren en planten, bij psychische problemen, bij zwangerschap en bevalling. Los hiervan wordt het preventief gebruik behandeld.