Dit boek bestaat uit vijf verhalen over de Westhoek, een regio gelegen in de zuidhoek van West-Vlaanderen en in het uiterste noord-westen van Frankrijk. De bewoner van de Westkust, Veurne-Ambacht, het Hoppeiand, het leperse, het Heuvelland en de Frans-Vlaamse Westhoek wordt beschreven en fotografisch vastgelegd in relatie tot zijn geschiedenis, zijn bouwkundig patrimonium, zijn arbeid, zijn aspiraties.

De Westhoeker die onder de dreigende wolken loopt van zijn uitgestrekte vlakte eigent zich soms de rol toe van een intelligente lilliputter. Maar hij groeit boven zichzelf uit zodra hij in contact komt met vreemde legers of al te nieuwsgierige bezoekers. En wanneer nieuwe ideeën hem bruusk worden opgedrongen, beschikt hij over een sterk afweermechanisme.

De Westhoek is een regio die vol paradoxen zit. De wat honkvaste Westhoeker van deze tijd boeit even sterk als de middeleeuwse lakenfabrikant, die in de wereldhavens thuis was. Geen regio biedt zoveel vormen van relax aan, geen streek is zo getekend door de Eerste Wereldoorlog als deze Westhoek. De werkkracht van dit volk is legendarisch geworden, maar de hoge werkloosheidscijfers vallen hier moeilijk te negeren.

De RVA-tabellen en de bevolkingspiramiden beïnvloeden even zeer deze verhalen als de historische geschriften. Tevens wordt gepoogd vanuit zintuigelijke ervaringen de mens van de Westhoek op de kleigrond, bovenop de heuvels, tegen de zeelijn of binnen het intimisme van de provinciestadjes neer te zetten. Het feit dat dergelijke ervaringen soms subjectief geladen zijn lijkt haast vanzelfsprekend. Wellicht kan ook een nogal subjectieve benadering leiden tot een grotere 'objectivering' van zowel de Frans-Vlaamse als de Westvlaamse Westhoek.